Νέα Ελληνική Μουσική

Εδώ και λίγες ημέρες (03.09.) κυκλοφόρησε από την αγγλική Tongue Master Records το νέο album των Sigmatropic (Άκης Μπογιατζής) "Dark Outside". Το ενδιαφέρον στην όλη ιστορία είναι οτι το album δεν κυκλοφόρησε πρώτα στην Ελλάδα, αλλά απευθείας στο εξωτερικό.
Ήδη το 2003, η τότε δουλειά των Sigmatropic "16 Χαϊκού και άλλες Ιστορίες", βασισμένο σε ποιήματα του Γιώργου Σεφέρη, κυκλοφόρησε "μεταφρασμένο" στο εξωτερικό. Σε μια σπάνια όσο και εξαιρετικά ασυνήθιστη εκδήλωση αναγνώρισης της ποιότητας του συγκεκριμένου δίσκου, περίπου 20 σημαντικοί καλλιτέχνες "έντυσαν" τη διεθνή αυτή πρεμιέρα των Sigmatropic. Καλλιτέχνες όπως ο Robert Wyatt, o Mark Eitzel, o Howe Gelb (Giant Sand), o Alejandro Escovedo, o Lee Ranaldo (Sonic Youth), η Cat Power και η Laetitia Sadier (Stereolab).
Λίγο αργότερα, ο Άκης Μπογιατζής έγραψε και παρήγαγε το μεγαλύτερο μέρος του solo debut album της Carla Togerson (Walkabouts) "Saint Stranger", ξεδιπλώνοντας το μεγάλο ταλέντο του και συγκεντρώνοντας εντυπωσιακές κριτικές, ιδίως για έναν μη Άγγλο/Αμερικανό καλλιτέχνη.
Στο "Dark Outside" έχουμε να κάνουμε με ένα δυνατό συνδυασμό Electronica/Rock. Και πάλι οι συμμετέχοντες καλλιτέχνες δείχνουν το πραγματικό βάθος της αναγνώρισης της δουλειάς του Άλη Μπογιατζή: Robert Fischer (Willard Grand Conspiracy), Howe Gelb, Carla Togerson (Walkabouts), Jim Sclavunos (Nick Cave & Bad Seeds/Grinderman). Η μίξη έγινε από τον Ian Caple (Tindersticks, Tricky).
Στα φωνητικά, η Αννα Καρακαλου δίνει την απαραίτητη ζεστασιά, ενώ ο ίδιος ο Άκης Μπογιατζής σημαδεύει με τη φωνή του το ποίημα "Maggie and Milly and Molly and May" του EE Cummings.
Έτσι λοιπόν, μια δημιουργική και πρωτοπόρα μουσική δύναμη βγαίνει και αναγνωρίζεται στο εξωτερικό χωρίς τα μεγαλόπνοα διαφημιστικά (και άλλα) κόλπα της Αννούλας ή της Δέσποινας. Γιατί, όπως και να το κάνουμε, ελληνική μουσική ΔΕΝ είναι ούτε ο Φοίβος, ούτε ο Καρβελάκος - αυτοί είναι για να καλύπτουν την Αννίτα και τα εγχώρια πανηγυράκια...

ΥΓ. Λίαν συντόμως, ανεβάζω Sigmatropic προς ακουστική απόλαυση υμών.

DMS Victorious Sunday

Μέρες Ραδιοφώνου

Το ραδιόφωνο μου έλειψε πολύ. Σκέφτηκα λοιπόν να φτιάχνω μια "εκπομπή" με μουσικές που μου έκαναν "κάτι" τις τελευταίες 10-15 ημέρες και να την ανεβάζω για μια εβδομάδα στο blog. Όποιος ενδιαφέρεται μπορεί να την κατεβάσει πατώντας στο link. Καλή ακρόαση...

http://download.yousendit.com/421793E35AA8F87E


Tracklist:
1. Portugal.The Man - Telling Tellers Tell Me
2. The Bravery - Believe
3. Suzanne Vega - Pornographer's Dream
4. Beirut - Cherbourg
5. Super Furry Animals - Carbon Dating
6. Patti Scialfa - State of Grace
7. Heavy Trash - The Hump
8. The Detroit Cobras - (if you don't think) You Better Change
9. Smashing Pumpkins -(come on) Let's Go
10. Bad Religion - Heroes And Martyrs
11. Holly Golightly - You Can't Buy A Gun
12. St. Vincent - Jesus Saves, I Spend
13. Mexican Institute Of Sound - Mirando A Las Muchachas
14. To My Boy - Model
15. Chromeo - Fancy Footwork
16. Colbie Caillat - The Little Things
17. Yeah Yeah Yeahs - Down Boy
18. Crowded House - Walked Her Way Down

Η ζωή είναι ωραία...

Patti Smith on Hilly Kristal

The Good Shepherd

Hilly Kristal opened the doors
of CBGB's to us all in 1974.
All who passed through the portals
experienced, as Arthur Rimbaud would
say, "new scenes, new noise".

He offered us artistic freedom and his
gruff yet unconditional love. We evolved,
we left and went out into the world like
prodigal children. When we returned
he always accepted us with open arms.

Once back in 1974, leaving the club after a
loud, raucous night, I noticed that Hilly had fallen
asleep on a cot. He was covered with a faded blanket
and his feet were sticking out. His mismatched socks
were also holy. Having holes that is. But perhaps holy
as well. I remember thinking he's just one of us.

I never really knew him outside of CBGB'S. But
he was always there. His door was always open. And
when he fell asleep we never had to be quiet.
Hilly Kristal was the good shepherd of a flock
of black sheep. We are forever grateful.

Γεννημένος το 1932, ο Kristal στα 18 του μετακόμισε στη Νέα Υόρκη, όπου τραγουδούσε σε διάφορα μαγαζιά του Μανχάταν. Αργότερα άρχισε να διευθύνει το West Village jazz club, ένας χώρος που λειτουργεί ακόμα, και ήταν υπεύθυνος στο να κλείνει καλλιτέχνες για εμφανίσεις.

Το 1970 άνοιξε στην περιοχή του Bowery το δικό του club το οποίο ονόμασε Hilly’s On The Bowery. Στη συνέχεια άλλαξε το όνομα σε CBGB & OMFUG (Country Blue Grass and Blues & Other Music For Uplifting Gormandizers). Αν και αρχικός του σκοπός ήταν να κλείνει για εμφανίσεις country & blues μπάντες, σύντομα αναγκάστηκε να δέχεται punk συγκροτήματα μιας και δεν υπήρχαν διαθέσιμες μπάντες στο είδος που ήθελε. Οι Blondie, The Ramones, Talking Heads, Television και Patti Smith έκαναν τα πρώτα τους βήματα στο -θρυλικό πλέον- CBGB.

Τον Ιούνιο του 2006 διαγνώστηκε οτι πάσχει από καρκίνο των πνευμόνων, ενώ τον Οκτώβριο του ίδιου έτους αναγκάστηκε να κλείσει το CBGB μετά από διένεξη με τους ιδιοκτήτες του χώρου.

Πέθανε πριν το ανοίξει ξανά, αυτή τη φορά στο Las Vegas.