Δευτέρα πρωϊ - καλή εβδομάδα...
Τρίτη απόγευμα - αποτοξίνωση
RF 2007 - Μέρος Τρίτο: Πέμπτη 05.07.
Επιτέλους, μετά από ένα χρόνο αναμονής, έφτασε η γνώριμη αίσθηση του πρωϊνού: ελαφριά ταχυπαλμία, μικρή αγωνία για τις λεπτομέρειες της διαδρομής, υποσυνείδητο άγχος για τα εισητήρια όλων και μια ανησυχητική πληροφορία: το έδαφος θυμίζει ρευστή σοκολάτα - τόση λάσπη...
Μετά από μια ψιλοδύσκολη διαδρομή μέχρι το Roskilde κι από εκεί μέχρι το Dyrskuepladsen, η ευλογημένη ώρα έφτασε. Ακόμη και εν μέσω μιας απίστευτα λασπωμένης έκτασης, κάτω από μια σταθερή και ασταμάτητα δυνατή βροχή, όλοι είμαστε εκεί και πάλι: Μπροστά στην πύλη του φεστιβάλ, στην ουρά για να φορέσουμε το εισητήριο μας.
Δύσκολο να περιγράψω την αίσθηση του νέου wristband στο χέρι μου. Ένας κόμπος ανεβαίνει στο λαιμό - για μια ακόμη χρονιά αξιώθηκα να ζήσω αυτή τη μοναδική στιγμή, να συμμετάσχω σε αυτό το εξιλεωτικό τετραήμερο. Δεν είναι η στιγμή για συγκινήσεις - είναι η ώρα που θα "καλοσωρίσω" τους υπόλοιπους στο "σπίτι" μου. Γιατί έτσι το νιώθω εκείνο το λασπωμένο χωράφι μέσα στη μέση του πουθενά, το χωράφι που έχει κερδίσει ένα κομμάτι μου και το έχει κρατήσει κάπου μεταξύ της Orange και της Astoria, στο αγαπημένο μου σημείο - κάπου κοντά στο meeting point. Εκεί που νιώθω όλη τη δυναμική των 37 χρόνων του φεστιβάλ, τη θέληση των ανθρώπων του, την πίστη των εθελοντών του, την επιμονή όλων μας να είμαστε εκεί, ενάντια σε κάθε αντιξοότητα...
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Η δυσκολία της διαδρομής είναι μια καθαρά προσωπική υπόθεση, μάλλον περισσότερο παρανοϊκή απ'όσο δικαιολογούν οι περιστάσεις και με μια σχεδόν επετειακή επαναληψιμότητα. Κάθε χρόνο "τα παίρνω" σε κάποια(ες) φάση(εις), χωρίς πάντα να υπάρχει επαρκής δικαιολογία για την έντονη αντίδραση μου. (Όσο άχρηστο κι αν είναι τώρα πια εκ των υστέρων...) Συγνώμη...
Μετά από μια ψιλοδύσκολη διαδρομή μέχρι το Roskilde κι από εκεί μέχρι το Dyrskuepladsen, η ευλογημένη ώρα έφτασε. Ακόμη και εν μέσω μιας απίστευτα λασπωμένης έκτασης, κάτω από μια σταθερή και ασταμάτητα δυνατή βροχή, όλοι είμαστε εκεί και πάλι: Μπροστά στην πύλη του φεστιβάλ, στην ουρά για να φορέσουμε το εισητήριο μας.
Δύσκολο να περιγράψω την αίσθηση του νέου wristband στο χέρι μου. Ένας κόμπος ανεβαίνει στο λαιμό - για μια ακόμη χρονιά αξιώθηκα να ζήσω αυτή τη μοναδική στιγμή, να συμμετάσχω σε αυτό το εξιλεωτικό τετραήμερο. Δεν είναι η στιγμή για συγκινήσεις - είναι η ώρα που θα "καλοσωρίσω" τους υπόλοιπους στο "σπίτι" μου. Γιατί έτσι το νιώθω εκείνο το λασπωμένο χωράφι μέσα στη μέση του πουθενά, το χωράφι που έχει κερδίσει ένα κομμάτι μου και το έχει κρατήσει κάπου μεταξύ της Orange και της Astoria, στο αγαπημένο μου σημείο - κάπου κοντά στο meeting point. Εκεί που νιώθω όλη τη δυναμική των 37 χρόνων του φεστιβάλ, τη θέληση των ανθρώπων του, την πίστη των εθελοντών του, την επιμονή όλων μας να είμαστε εκεί, ενάντια σε κάθε αντιξοότητα...
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Η δυσκολία της διαδρομής είναι μια καθαρά προσωπική υπόθεση, μάλλον περισσότερο παρανοϊκή απ'όσο δικαιολογούν οι περιστάσεις και με μια σχεδόν επετειακή επαναληψιμότητα. Κάθε χρόνο "τα παίρνω" σε κάποια(ες) φάση(εις), χωρίς πάντα να υπάρχει επαρκής δικαιολογία για την έντονη αντίδραση μου. (Όσο άχρηστο κι αν είναι τώρα πια εκ των υστέρων...) Συγνώμη...
RF 2007 - Μέρος Δεύτερο: Τετάρτη 04.07.
Αν και τα σύννεφα έδειχναν τις προθέσεις τους, κανείς δεν περίμενε τι θα επακολουθούσε την επόμενη ημέρα. Ιδίως όταν μέσα στη μέρα υπήρχαν στιγμές σαν τις παρακάτω:
Το ίδιο βράδυ, καταφέραμε και βρήκαμε κάτι ανοικτό για να φάμε - προφανώς γι'αυτό είμασταν όλοι μες την καλή χαρά:
RF 2007 - Μέρος Πρώτο
Παρασκευή 20.06.2007. Το πρώτο μέρος των φεστιβαλιστών αναχωρεί - Στέλλα και Χριστίνα φεύγουν για Duesseldorf. Θα μείνουν εκεί μέχρι τη Δευτέρα.
Κυριακή 01.07.2007. Δεύτερη αναχώρηση - αυτή τη φορά για Κοπεγχάγη. Βάνα, Βασιλεία, Πόπη. Και οι τρεις "πρωτάρες" στην πόλη και το φεστιβάλ.
Τρίτη 03.07.2007. Η αναχώρηση των υπόλοιπων 9.
Η πτήση για Φρανκφούρτη ήταν ιδιαιτέρως "ζωηρή". Γενικά ο καιρός στη Βόρεια Ευρώπη έκανε διάφορα κόλπα τις τελευταίες ημέρες και οι προβλέψεις ανέφεραν μερικές καλοκαιρινές βροχές... Προφανώς ήμουν στον κόσμο μου, γιατί δε μου φάνηκε ιδιαίτερα προβληματική η πτήση.
Το δεύτερο κομμάτι προς Κοπεγχάγη ήταν λιγότερο ενδιαφέρον. Το μόνο ανησυχητικό, τα πολλά σύννεφα και ο βρεγμένος διάδρομος στο αεροδρόμιο. Λες να βρέξει και στο Roskilde;...
Στο αεροδρόμιο, οι δρόμοι των δύο Γεώργιων χώρισαν από τους υπόλοιπους - είχαν αγοράσει το Get-A-Tent εισητήριο: Θα πήγαιναν στις σκηνές τους απευθείας.
Οι υπόλοιποι κατεβήκαμε στην πόλη και, αφήνοντας τα πράγματα μας στο ξενοδοχείο μέχρι το check in, βγήκαμε για την πρώτη βόλτα των διακοπών...
Κυριακή 01.07.2007. Δεύτερη αναχώρηση - αυτή τη φορά για Κοπεγχάγη. Βάνα, Βασιλεία, Πόπη. Και οι τρεις "πρωτάρες" στην πόλη και το φεστιβάλ.
Τρίτη 03.07.2007. Η αναχώρηση των υπόλοιπων 9.
Η πτήση για Φρανκφούρτη ήταν ιδιαιτέρως "ζωηρή". Γενικά ο καιρός στη Βόρεια Ευρώπη έκανε διάφορα κόλπα τις τελευταίες ημέρες και οι προβλέψεις ανέφεραν μερικές καλοκαιρινές βροχές... Προφανώς ήμουν στον κόσμο μου, γιατί δε μου φάνηκε ιδιαίτερα προβληματική η πτήση.
Το δεύτερο κομμάτι προς Κοπεγχάγη ήταν λιγότερο ενδιαφέρον. Το μόνο ανησυχητικό, τα πολλά σύννεφα και ο βρεγμένος διάδρομος στο αεροδρόμιο. Λες να βρέξει και στο Roskilde;...
Στο αεροδρόμιο, οι δρόμοι των δύο Γεώργιων χώρισαν από τους υπόλοιπους - είχαν αγοράσει το Get-A-Tent εισητήριο: Θα πήγαιναν στις σκηνές τους απευθείας.
Οι υπόλοιποι κατεβήκαμε στην πόλη και, αφήνοντας τα πράγματα μας στο ξενοδοχείο μέχρι το check in, βγήκαμε για την πρώτη βόλτα των διακοπών...
RF 2007 - Πρόλογος
Έντεκα μέρες μετά την επιστροφή στα πάτρια εδάφη κι ακόμη δεν έχω εξοικειωθεί με την ιδέα: άλλο ένα RF πέρασε τόσο γρήγορα, λες και δεν έγινε ποτέ...
Αυτή τη φορά, το φεστιβάλ δεν πέρασε στην ιστορία έτσι απλά- ήταν το πιο βροχερό φεστιβάλ που έγινε ποτέ! Α, ήταν και το φεστιβάλ με τους περισσότερους Κύπριους(...) στην ιστορία - 14! Άδωνις, Άλεξ, Άντρη, Βάνα, Βασιλεία, Γιάννα, Γιώργος, Dara, Georges, Μαρία, Πόπη, Στέλλα, Χριστίνα, Ziggy goes RF.
Η μνήμη μου ξεθωριάζει επιλεκτικά τη βροχή, τη λάσπη, τις ατελείωτες επιστροφές. Προτιμά να εστιάζει στους Camera Obscura που έχασα επειδή καθυστέρησα να φτάσω, στη συγκίνηση που μου προκάλεσαν οι Muse, στη μαγική στιγμή των Killers, στο παράξενο συναίσθημα ακούγοντας τους Who.
Για όλα τα παραπάνω θα υπάρξει λεπτομερέστερη συνέχεια σύντομα.
Για το τι γίνεται από δω και μπρος, θα παραπέμψω σε ένα διάλογο με sms που έκανα με το Γιώργο την "Επόμενη Μέρα", Δευτέρα 09.07.2007 :
Γ: "Καλημέρα. Τι κάνεις;"
ZgRF: "Υπομονή..."
Αυτή τη φορά, το φεστιβάλ δεν πέρασε στην ιστορία έτσι απλά- ήταν το πιο βροχερό φεστιβάλ που έγινε ποτέ! Α, ήταν και το φεστιβάλ με τους περισσότερους Κύπριους(...) στην ιστορία - 14! Άδωνις, Άλεξ, Άντρη, Βάνα, Βασιλεία, Γιάννα, Γιώργος, Dara, Georges, Μαρία, Πόπη, Στέλλα, Χριστίνα, Ziggy goes RF.
Η μνήμη μου ξεθωριάζει επιλεκτικά τη βροχή, τη λάσπη, τις ατελείωτες επιστροφές. Προτιμά να εστιάζει στους Camera Obscura που έχασα επειδή καθυστέρησα να φτάσω, στη συγκίνηση που μου προκάλεσαν οι Muse, στη μαγική στιγμή των Killers, στο παράξενο συναίσθημα ακούγοντας τους Who.
Για όλα τα παραπάνω θα υπάρξει λεπτομερέστερη συνέχεια σύντομα.
Για το τι γίνεται από δω και μπρος, θα παραπέμψω σε ένα διάλογο με sms που έκανα με το Γιώργο την "Επόμενη Μέρα", Δευτέρα 09.07.2007 :
Γ: "Καλημέρα. Τι κάνεις;"
ZgRF: "Υπομονή..."
Νέα (;) αρχή
Αυτή τη φορά θα προσπαθήσω να κρατήσω αυτό το blog λίγο πιο ενημερωμένο...
Μια νέα προσθήκη είναι αυτή ψηλά, κάτω από τον τίτλο "Play it again, Sam!" όπου θα προσθέτω κάποιες μουσικές που μπορεί να βρείτε ενδιαφέρουσες. Οι νέες προσθήκες θα εμφανίζονται πρώτες.
Λίαν συντόμως, έρχονται και τα πρώτα σχόλια από το φετεινό Roskilde Festival.
Μια νέα προσθήκη είναι αυτή ψηλά, κάτω από τον τίτλο "Play it again, Sam!" όπου θα προσθέτω κάποιες μουσικές που μπορεί να βρείτε ενδιαφέρουσες. Οι νέες προσθήκες θα εμφανίζονται πρώτες.
Λίαν συντόμως, έρχονται και τα πρώτα σχόλια από το φετεινό Roskilde Festival.
Subscribe to:
Posts (Atom)
