Showing posts with label misc. Show all posts
Showing posts with label misc. Show all posts
Bjork - London Hammersmith Apollo, Apr 14
Wish u were there as well...
Gastronomia/Gastrognosia'08
Μια βόλτα στην Έκθεση ήταν αρκετή. Η όρεξη επανήλθε. Η έκθεση είχε τις καλές και τις πολύ καλές στιγμές της. Δε βρήκα όμως φόρμες για ψωμί - τελικά δε θα το αποφύγω: θα τις πάρω από Αμερική...
Οι φωτογραφίες είναι από διαγωνισμό "Fresh Pasta as Main Course" το περασμένο Σάββατο. Δυστυχώς δεν έμαθα ποιός νίκησε...
Οι φωτογραφίες είναι από διαγωνισμό "Fresh Pasta as Main Course" το περασμένο Σάββατο. Δυστυχώς δεν έμαθα ποιός νίκησε...
Patti Smith on Hilly Kristal
The Good Shepherd
Hilly Kristal opened the doors
of CBGB's to us all in 1974.
All who passed through the portals
experienced, as Arthur Rimbaud would
say, "new scenes, new noise".
He offered us artistic freedom and his
gruff yet unconditional love. We evolved,
we left and went out into the world like
prodigal children. When we returned
he always accepted us with open arms.
Once back in 1974, leaving the club after a
loud, raucous night, I noticed that Hilly had fallen
asleep on a cot. He was covered with a faded blanket
and his feet were sticking out. His mismatched socks
were also holy. Having holes that is. But perhaps holy
as well. I remember thinking he's just one of us.
I never really knew him outside of CBGB'S. But
he was always there. His door was always open. And
when he fell asleep we never had to be quiet.
Hilly Kristal was the good shepherd of a flock
of black sheep. We are forever grateful.
Hilly Kristal opened the doors
of CBGB's to us all in 1974.
All who passed through the portals
experienced, as Arthur Rimbaud would
say, "new scenes, new noise".
He offered us artistic freedom and his
gruff yet unconditional love. We evolved,
we left and went out into the world like
prodigal children. When we returned
he always accepted us with open arms.
Once back in 1974, leaving the club after a
loud, raucous night, I noticed that Hilly had fallen
asleep on a cot. He was covered with a faded blanket
and his feet were sticking out. His mismatched socks
were also holy. Having holes that is. But perhaps holy
as well. I remember thinking he's just one of us.
I never really knew him outside of CBGB'S. But
he was always there. His door was always open. And
when he fell asleep we never had to be quiet.
Hilly Kristal was the good shepherd of a flock
of black sheep. We are forever grateful.
Γεννημένος το 1932, ο Kristal στα 18 του μετακόμισε στη Νέα Υόρκη, όπου τραγουδούσε σε διάφορα μαγαζιά του Μανχάταν. Αργότερα άρχισε να διευθύνει το West Village jazz club, ένας χώρος που λειτουργεί ακόμα, και ήταν υπεύθυνος στο να κλείνει καλλιτέχνες για εμφανίσεις.
Το 1970 άνοιξε στην περιοχή του Bowery το δικό του club το οποίο ονόμασε Hilly’s On The Bowery. Στη συνέχεια άλλαξε το όνομα σε CBGB & OMFUG (Country Blue Grass and Blues & Other Music For Uplifting Gormandizers). Αν και αρχικός του σκοπός ήταν να κλείνει για εμφανίσεις country & blues μπάντες, σύντομα αναγκάστηκε να δέχεται punk συγκροτήματα μιας και δεν υπήρχαν διαθέσιμες μπάντες στο είδος που ήθελε. Οι Blondie, The Ramones, Talking Heads, Television και Patti Smith έκαναν τα πρώτα τους βήματα στο -θρυλικό πλέον- CBGB.
Τον Ιούνιο του 2006 διαγνώστηκε οτι πάσχει από καρκίνο των πνευμόνων, ενώ τον Οκτώβριο του ίδιου έτους αναγκάστηκε να κλείσει το CBGB μετά από διένεξη με τους ιδιοκτήτες του χώρου.
Πέθανε πριν το ανοίξει ξανά, αυτή τη φορά στο Las Vegas.
Μεταμορφώσεις
Υπάρχει πάντα η πιθανότητα να πέσεις επάνω σε ένα album που θα μεταμορφώσει τη ζωή σου. Κι αυτό συμβαίνει κάθε εβδομάδα.
Είναι σα να είσαι ένα φύλλο στο ποτάμι. Μικρά ρεύματα και ξύλα και άλλα εμπόδια σε πάνε και σε φέρνουν και σε κρατάνε έξω από την πορεία σου. Αποδεσμεύεσαι και τρέχεις στη ροή του ποταμού, τίποτα δε σε σταματά και με τη φόρα που έχεις βγαίνεις στην όχθη.
Κι εκεί ανακαλύπτεις οτι υπάρχουν διαδρομές και ανακαλύψεις και εκδρομές και εικόνες και αισθήματα, όλα όσα κάνουν τη ζωή να έχει ενδιαφέρον.
Μη φανταστείς υπερβολικά πράγματα - απλά, μια σειρά από μικρούς ενθουσιασμούς εδώ κι εκεί.
Κι όλο αυτό μπορεί να στο προσφέρει η μουσική. Δεν είναι υπέροχο;
Είναι ακόμη Κυριακή απόγευμα, τα μεγάφωνα γεμίζουν με το In The Dark των Poets & Pornstars...
Είναι σα να είσαι ένα φύλλο στο ποτάμι. Μικρά ρεύματα και ξύλα και άλλα εμπόδια σε πάνε και σε φέρνουν και σε κρατάνε έξω από την πορεία σου. Αποδεσμεύεσαι και τρέχεις στη ροή του ποταμού, τίποτα δε σε σταματά και με τη φόρα που έχεις βγαίνεις στην όχθη.
Κι εκεί ανακαλύπτεις οτι υπάρχουν διαδρομές και ανακαλύψεις και εκδρομές και εικόνες και αισθήματα, όλα όσα κάνουν τη ζωή να έχει ενδιαφέρον.
Μη φανταστείς υπερβολικά πράγματα - απλά, μια σειρά από μικρούς ενθουσιασμούς εδώ κι εκεί.
Κι όλο αυτό μπορεί να στο προσφέρει η μουσική. Δεν είναι υπέροχο;
Είναι ακόμη Κυριακή απόγευμα, τα μεγάφωνα γεμίζουν με το In The Dark των Poets & Pornstars...
Tony Wilson
O «κύριος
Για τη γενιά των 35+, αποτέλεσε έναν βασικό μουσικό παιδαγωγό – οι Joy Division κυριάρχησαν στις μελαγχολικές post-punk αναφορές τους, η Hacienda κάπου στα τέλη των 80’s μετέτρεψε την ηλεκτρονική χορευτική σκηνή μια για πάντα κι έβαλε την πόλη του στο κέντρο της νεανικής κουλτούρας για μια ολόκληρη δεκαετία. Η ταινία 24 Hour Party People είναι μια ελεύθερη εκδοχή της ζωής του και της ατμόσφαιρας της εποχής όπου το μουσικό και πολιτιστικό ρεύμα της πόλης απέκτησε και όνομα: «Madchester»…
Ποτέ δεν ενέργησε σαν επιχειρηματίας – αν και τυπικά ήταν το αφεντικό, στη ουσία ήταν ένας αναρχικός οραματιστής που ποτέ του δεν ενδιαφέρθηκε για τη γνώμη των άλλων. «Όταν σε βρίζουν είναι σημάδι ότι κάνεις καλά τη δουλειά σου» συνήθιζε να λέει…
Ξεκίνησε σα δημοσιογράφος στο περιφερειακό κανάλι της Granada και κάποιο βράδυ του Ιουνίου του ’76 η ζωή του άλλαξε. Οι Sex Pistols έπαιξαν για πρώτη φορά στο Manchester. Aπό τους 42 θεατές εκείνης της ιστορικής εμφάνισης, οι περισσότεροι αποφάσισαν το ίδιο κιόλας βράδυ να φτιάξουν τα δικά τους συγκροτήματα: Buzzcocks, The Fall, Joy Division, Simply Red. O Tony έπεισε το κανάλι να του δώσουν μια βραδυνή μουσική εκπομπή όπου έπαιζε ότι δεν έπαιζαν οι άλλοι…
Το 1978 ίδρυσε τη δισκογραφική εταιρεία Factory – τα δικαιώματα ανήκαν εξ ολοκλήρου στους καλλιτέχνες. Τριάντα σχεδόν χρόνια μετά, όλο και περισσότεροι καλλιτέχνες διεκδικούν αυτήν ακριβώς την ελευθερία…
Μετά τη διάγνωση της αρρώστιας του, η μόνη ελπίδα ήταν ένα νέο φάρμακο που θα του κόστιζε 3500 λίρες το μήνα – το Σύστημα Υγείας στο Manchester δεν κάλυπτε τη δαπάνη…
"I've never paid for private healthcare because I'm a socialist. Now I find you can get tummy tucks and cosmetic surgery on the NHS but not the drugs I need to stay alive.
This drug is my only real option. It is not a cure but can hold the cancer back, so I will probably be on it until I die. When they said I would have to pay £3,500 for the drugs each month, I thought where am I going to find the money? I'm the one person in this industry who famously has never made any money...
I used to say some people make money and some make history - which is very funny until you find you can't afford to keep yourself alive... "«Θάλαττα, θάλαττα…»
Πριν 25 χρόνια μέτραγα τα καλοκαιρινά μπάνια μου ένα προς ένα . Πριν 15 χρόνια περίμενα πώς και πώς να ξεφύγω από την κάψα του τσιμέντου και να χαθώ σε κάποιο νησί για λίγες μέρες. Τώρα πια βλέπω τη θάλασσα κάθε μέρα μπροστά μου και όλο λέω «το απόγευμα θα πάω να βουτήξω». Και κάθε μέρα κάτι βρίσκεται και με τραβάει μακρυά.
Ευσεβείς Πόθοι
Σήμερα το μεσημέρι μου ήρθε μια τρομερή επιθυμία συγκεκριμένων διακοπών: Άνοιξη στο Πήλιο.
Υπομονή...
Τις τελευταίες ημέρες προσπαθώ να βελτιώσω το θέμα της μουσικής στο blog. Ελπίζω σύντομα να λύσω το γόρδιο δεσμό. Ως τότε, κάντε λιγάκι υπομονή.
Νέα (;) αρχή
Αυτή τη φορά θα προσπαθήσω να κρατήσω αυτό το blog λίγο πιο ενημερωμένο...
Μια νέα προσθήκη είναι αυτή ψηλά, κάτω από τον τίτλο "Play it again, Sam!" όπου θα προσθέτω κάποιες μουσικές που μπορεί να βρείτε ενδιαφέρουσες. Οι νέες προσθήκες θα εμφανίζονται πρώτες.
Λίαν συντόμως, έρχονται και τα πρώτα σχόλια από το φετεινό Roskilde Festival.
Μια νέα προσθήκη είναι αυτή ψηλά, κάτω από τον τίτλο "Play it again, Sam!" όπου θα προσθέτω κάποιες μουσικές που μπορεί να βρείτε ενδιαφέρουσες. Οι νέες προσθήκες θα εμφανίζονται πρώτες.
Λίαν συντόμως, έρχονται και τα πρώτα σχόλια από το φετεινό Roskilde Festival.
Garden State (2004, lang. English)
It's been a long time since I wrote anything but it's been a long time since I watched anything worthwhile watching! Garden State however is pure poetry. One of the best films I've seen in the past couple of years and it could possibly be the best of 2005 for me! You can call it a love story, you can call it a coming-of-age movie, you can call it anything you want want but still it's poetry. Highly recommended to anyone who appreciates film as food for thought. Thank you Mr Braff for your contribution!
Sideways (2004, lang. English)
Finally got to watch the much-hyped-about film Sideways last night, courtesy of Planet DVD of course, as I'm assuming our town mupltiplex did not find it worthy to include in its repertoire. I guess movies like these are only good for our fellow Nicosians as they are more likely to understand them; instead us Neanderthal Limassolians should only be allowed to watch action flicks and blockbusters as probably they are closer to our nature. By the way the film everyone anywhere in the world talked about most this year, i.e. Closer, was only brought to our small town for a week's showing, whereas the "amazingly true" Constantine has been going strong for the past 3 weeks and counting ...
Anyhow, back to Sideways; yes it was very enjoyable, yes it had excellent dialogue and yes Paul Giamati and Virginia Madsen were true stars in it, however why is it that what would be a good European film, when made by Americans is always labelled as "making cinematic history"? Again, it makes you wonder!
Anyhow, back to Sideways; yes it was very enjoyable, yes it had excellent dialogue and yes Paul Giamati and Virginia Madsen were true stars in it, however why is it that what would be a good European film, when made by Americans is always labelled as "making cinematic history"? Again, it makes you wonder!
Performance
Το ψεσινό Performance (θΟΚ) της Κατερίνας Λούρα ήταν μια παράσταση μοναδική για τα Κυπριακά δεδομένα. Ένα κολλάζ απο εικόνες/μονολόγους/χαρακτήρες, δοσμένες μέσα απο μια σόλο εμφάνιση, κατάφερε να κολλήσει τον θεατή στην καρέκλα για μιάμιση ώρα, χωρίς να αφήσει δευτερόλεπτο την προσοχή του να χαθεί. Μπορεί να ήταν η πρώτη παρουσίαση δουλειάς της 23χρονης Λούρα στο νησί μας, το υποκριτικό της ταλέντο όμως δεν έχει τίποτα να ζηλέψει απο τους ήδη "φτασμένους" ηθοποιούς μας, συμπεριλαμβανομένου και του πατέρα της Σταύρου Λούρα του οποίου οι επιλογές δεν έφτασαν ποτέ στα επίπεδα της ψεσινής παράστασης(!). It makes you wonder ...
Το περιβάλλον, οι γραβάτες και ο Γιαπωνέζος
Ο πρωθυπουργός της Ιαπωνίας Γιουνιχίρο Κοϊζούμι εγκατέστησε στο σπίτι του το πρώτο οικιακό σύστημα παραγωγής ενέργειας από κυψέλες υδρογόνου, ενώ σύντομα θα προσθέσει και ανεμογεννήτριες.
Εκτός από τις πράσινες προδιαγραφές του νέου του σπιτιού, ο Κοϊζούμι έχει υποσχεθεί ότι το καλοκαίρι θα συμβάλλει στη μείωση της κατανάλωσης ηλεκτρικού ρεύματος για κλιματισμό βγάζοντας στις επίσημες εμφανίσεις του το κοστούμι και τη γραβάτα.
Ευτυχώς οι δικοί μας "άρχοντες" δεν αντιμετωπίζουν τέτοιου είδους διλήμματα: Ξέρουν πολύ καλά ότι η σοβαρότης του πολιτικού ανδρός συμβαδίζει άμεσα με τις ενδυματολογικές του επιλογές. Ίσως γι'αυτό και δε θα μπορέσουμε ποτέ να είμαστε αυτόνομοι (και όχι μόνο ενεργειακά...)
Εκτός από τις πράσινες προδιαγραφές του νέου του σπιτιού, ο Κοϊζούμι έχει υποσχεθεί ότι το καλοκαίρι θα συμβάλλει στη μείωση της κατανάλωσης ηλεκτρικού ρεύματος για κλιματισμό βγάζοντας στις επίσημες εμφανίσεις του το κοστούμι και τη γραβάτα.
Ευτυχώς οι δικοί μας "άρχοντες" δεν αντιμετωπίζουν τέτοιου είδους διλήμματα: Ξέρουν πολύ καλά ότι η σοβαρότης του πολιτικού ανδρός συμβαδίζει άμεσα με τις ενδυματολογικές του επιλογές. Ίσως γι'αυτό και δε θα μπορέσουμε ποτέ να είμαστε αυτόνομοι (και όχι μόνο ενεργειακά...)
Subscribe to:
Posts (Atom)
